‘Hoezo, wat voel ik? Wat een stomme vraag zeg. Ik dacht dat je mij ging helpen, nu zit ik hier in een kamertje drie hoog in Amsterdam een beetje met mijn ogen dicht te ademen. Wat ik voel?? Ik zal je zeggen wat ik voel! Ik heb het f*cking koud, er rijdt een tram langs, ik ben geïrriteerd ja, DAT IS WAT IK VOEL! Zo, en mag ik dan nu weer naar huis?’
Zo zat ik een jaar of tien geleden bij Pauline in de stoel. Ik was een beetje ingestort tijdens zo’n ‘janktraining’, je weet wel, van die driedaagse heisessies die bij een traineeship horen. Waar je compleet ‘door de mangel’ gaat. Onder trainees waren ze beroemd en berucht, die sessies. ‘Ben jij al geweest? En???’ Dus daar zat ik, ik ging geloof ik al janken bij het voorstelrondje. Met recht een ‘janktraining’ dus.
Reis naar binnen
En wat een cadeau. Halleluja, wat ben ik ING, en trainers Franc en Rob in het bijzonder, dankbaar dat ik deze training kreeg. Het was het begin van een lange reis, een reis naar binnen, terug naar mijn gevoel, naar mijn kern, naar wie ik in essentie ben. Want MEN, wat was ik mezelf kwijt zeg! Jarenlang had ik al mijn emoties weggeduwd. En je weet, met emoties werkt het net als met een bal: hoe dieper je die onder water duwt, hoe harder die weer omhoog komt. Dus ja, daar zat ik, als een soort rammelende putdeksel die elk moment kon ontploffen.
Nature vs nurture
Hoe het zo ver was gekomen? Tja, weet jij het, weet ik het. Combinatie van nature en nurture denk ik he? Zonder mijn ouders iets kwalijk te nemen -want ik weet zeker dat zij mij naar beste weten en kunnen en vanuit liefde hebben opgevoed- heeft mijn opvoeding daar zeker een rol in gespeeld. Vond ik iets spannend? ‘Welnee, dat is niet eng, dat kun jij hartstikke goed!’ Met alle goede bedoelingen natuurlijk, maar ik leerde vooral dat mijn gevoel er niet mocht zijn.
Het slimme kind
Gooi daar een flinke dosis intelligentie bij, en je hebt een recipe for disaster. In een andere -ook al zo’n heerlijk confronterende training van ING, had ik al geleerd over ‘de theorie van het slimme kind’. Op basis van je intelligentie ontstaan bepaalde verwachtingen, en omdat je zo slim bent, voel je dat haarfijn aan én kun je ook nog aan die verwachtingen voldoen. En daar krijg je dan weer complimentjes voor, dus hoppakee, dat doen we nog een keer! En zo raak je steeds verder van jezelf verwijderd, waardoor je na een korte presentatie over jezelf de feedback krijgt dat je ‘zo zelfverzekerd bent, sterke vrouw, dominant, weet ze wat wil, misschien wel beetje bitchy’, terwijl je je van binnen ABSOLUUT niet zo voelt! Complete mismatch met buiten- en binnenkant. Hallo masker, doei real me.
Uit je hoofd
Dus, daar zat ik, bij Pauline. Te ademen. Naar mijn gevoel te kijken. ‘Hoe ziet er eruit? Heeft het een kleur? Is het hard of zacht? Waar zit het precies?’ Vragen waar ik in het begin echt HE-LE-MAAL niks mee kon. Ik leefde al jaren alleen maar in mijn hoofd en was het contact met mijn gevoel echt volledig kwijt. Met alle gevolgen van dien. Ik leerde bij Pauline kleine Saskia kennen, dat kleine meisje met haar behoeftes en verlangens. En die grote boze Saskia die er zo vaak bij kwam, en die ook eigenlijk alleen maar liefde wilde.
Moedig leven
Fast forward tien jaar later. Ik heb de megaspannende sprong gewaagd naar het ondernemerschap. Iets wat ik al heel lang voelde borrelen, waar ik al heel lang van droomde. Weer voelde ik mij een rammelende putdeksel, maar dit keer met positieve creatie-energie. Want ik voel aan alles dat dit is wat ik te doen heb: mijn verhaal delen met de wereld, om te inspireren, om jou te laten zien dat je HELEMAAL ok bent zoals je bent, dat het volgen van je hart het mooiste is wat je kunt doen, en het moeilijkste, dat dat moed vraagt en moedige keuzes, en dat ik je daarbij kan helpen. Voor jouzelf, je dromen, je levensmissie, voor dat wat jij hier te doen hebt, en óók voor jouw kinderen. Zodat zij bij jou kunnen afkijken hoe dat moet, moedig leven.
Dus: ook zin in een janktraining? Just give me a call 😊
