Eind 2018. Ik word wakker, middenin de nacht. Ik heb pijn op mijn borst, steken in mijn hart met inademen, het gevoel dat ‘mijn lijf van binnen bibbert’. Langzaam raak ik toch een beetje in paniek. ‘Is dit hoe een hartaanval voelt? Heb ik uitstralingen naar mijn linkerarm? Of was het je rechterarm? Wat nu? Vriendlief wakker maken? Gewoon weer gaan slapen? Straks word ik niet meer wakker!’
Gelukkig word ik de volgende ochtend wel gewoon wakker, en wijst een toch wel redelijk spannend doktersbezoek uit dat er niks mis is met mijn hart. ‘Zou het stress kunnen zijn?’, vraagt de huisarts nog, ‘slaap je goed?’ Eeeeeeh, ja, nou ja, iedereen ligt wel eens wakker van zijn werk. Toch…?
Dat ik iedere nacht badend in het zweet wakker word, en dan minstens een uur piekerend doorbreng, ach, dat heeft iedereen wel eens toch? Als die ene deadline gehaald is, als straks die stukken af zijn, als dat event maar achter de rug is, dan wordt alles anders, dan wordt het wel rustiger…
Dat wordt het natuurlijk niet. Na elke gehaalde deadline staat de volgende alweer op de stoep. Tot ik deze quote tegenkom:
Listen to your body when it whispers,
so you won’t have to hear it scream
Ik realiseer me dat mijn lijf al in de schreeuwmodus staat. De megafoon is al tevoorschijn gehaald. Ik heb alle fluisteringen gemist: dat ontstoken oog dat steeds terugkomt, die onrustige huid, die nagels die steeds afbreken, haren die uitvallen, mijn steeds korter wordende lontje naar mijn kinderen… Hoeveel signalen heeft een mens nodig??
Dus: tijd voor verandering. Eerst in kleine dingen, dingen die ik diezelfde dag nog kan veranderen:
Ik begin een dankbaarheidsdagboek, waarin ik iedere avond minimaal 3 dingen schrijf waar ik dankbaar voor ben. Instant stress relief én het maakt dat ik gedurende de dag al veel bewuster geniet van bijvoorbeeld de schaterlach van mijn kinderen, een mooie lucht, een prachtige bloem (‘oh wow, deze kan ik mooi opschrijven vanavond 😉’);
Ik bombardeer mijn reistijd tot me time door podcasts te gaan luisteren. Oprah’s Super Soul Conversations, de Praktijkvader, Thijs Lindhout, Berthold Gunster: ze zorgen ervoor dat ik MEGAgeïnspireerd op kantoor aankom, en soms zelfs baal als er GEEN file staat…;
Ik pak het mediteren weer op, zodat ik in de stilte die ‘whispers’ van mijn lijf beter kan horen;
- Ik parkeer expres mijn auto op een ‘kort parkeren’-plek, waarmee ik mezelf dwing iedere twee uur naar buiten te lopen om mijn kaart te verzetten (ok, dit is natuurlijk niet de bedoeling van een ‘kort parkeren’-plek, dus vergeet deze maar weer);
Ik zet alle meldingen van mijn telefoon uit, dus geen pop ups of meldingen van WhatsApp meer bovenin mijn scherm, geen rode bolletjes bij mijn apps, alle social media-apps naar de tweede pagina van mijn telefoon. Zo creëer ik een veel bewuster gebruik van mijn telefoon;
- Ik ga weer veel meer sporten en dan vooral dansen;
- Oh ja, en ik stop met alcohol. Helemaal. Ok, hier schrijf ik wel even een apart blog over, want dit is ook nogal een ding 😉
Ik zal je vertellen: ook al veranderde er verder niks, alles veranderde. Er is zoveel wat we zelf kunnen doen aan ons leven, aan onze stresslevels, aan hoe wij ons voelen. Eigenlijk zijn wij de ENIGEN die het voor onszelf kunnen veranderen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen (je danst jezelf niet uit een depressie denk ik), maar ik geloof echt dat de invloed die wij hebben op hoe wij ons voelen groter is dan we soms denken. En dat het soms maar kleine veranderingen hoeven te zijn die een megagrote impact kunnen hebben.
Het betekent wel dat we één ding te doen hebben: de volledige verantwoordelijkheid nemen voor ons leven. En dat begint bij weten waar je grenzen liggen, weten hoe de ‘whispers’ van jouw lijf klinken, én er dan ook naar luisteren. Andere keuzes maken. Nee zeggen tegen die verplichte verjaardag waar je eigenlijk geen energie van krijgt, nee zeggen tegen nog één aflevering Netflix kijken terwijl je eigenlijk naar bed moet, nee zeggen tegen die telefoon naast je bed.
En ook weten waar je juist happydepeppie van wordt, waar jouw batterij van oplaadt. En daar volmondig en vaak JA tegen zeggen. Nog even die laptop open of toch even dat uurtje sporten? Naar buiten met de lunch of toch achter je bureau je bammetjes eten? Netflix bingen of toch dat boek pakken?
En soms betekent het dat je grote beslissingen te nemen hebt. Het gesprek voeren met je manager, veranderen van baan, verhuizen, starten als ondernemer. Grote keuzes, die je niet van de een op de andere dag maakt. En waar je hulp bij kunt vragen.
Makkelijk? Hell no. Nodig? Zeker weten. En niet alleen voor jezelf, óók voor je kinderen. Zodat zij bij jou kunnen afkijken hoe dat moet, luisteren naar je lijf, kiezen voor jezelf.
So we won’t have to hear our bodies scream
